Van afgestudeerd dierenarts naar hippisch ondernemer

Wie ben ik?

Ik ben Anouk Wiertz, nu 27 jaar, en ik had nooit bedacht om het werk te doen wat ik nu doe. Ik reed al op de manege vanaf mijn 6e en had een eigen paard van mijn 14e tot 20e, dus paarden zaten er zeker al vroeg in.

Waar het allemaal begon

Het begon in de derde klas bij het kiezen van een profiel: wat wil ik nu eigenlijk doen? Economie en aardrijkskunde vond ik saai, scheikunde en biologie waren leuker en was ik goed in, dus in ieder geval iets daarmee. De keus viel op psychologie of diergeneeskunde, iets met het begrijpen van levende wezens, dat leek me interessant. Geleid door de mogelijkheden binnen het wetenschappelijk onderwijs, want dat ik verder wilde leren was zeker, waren dat de keuzes die overbleven. Ik koos het bijpassende NG profiel, deed (meestal) mijn best voor goede cijfers zodat ik ingeloot zou worden bij de Faculteit Diergeneeskunde, en mocht dat niet lukken kon ik me altijd nog inschrijven voor psychologie en misschien het jaar daarop opnieuw loten. Dat bleek niet nodig te zijn, want ik werd direct ingeloot.

De studie (bachelor en master) zou 6 jaar duren, daar heb ik uiteindelijk ruim 8 jaar van gemaakt, ik bleek wat moeite te hebben met scripties op tijd af krijgen.. In de master ga je ook co-schappen en stage lopen, waardoor het hele beroep van dierenarts wat meer gaat leven. Hoe meer ik ervan zag en mee maakte, hoe meer ik ging twijfelen over mijn keuze om dierenarts te worden. Ik oriënteerde me op andere banen die ik kon zoeken met een dierenarts diploma, maar niks daarvan trok me echt.

Intussen was ik met mijn eigen paard al flink op zoek geweest naar alternatieve manieren van rijden en trainen - hij had blessures waaronder artrose en een aantal andere problemen en over de behandeling die we van de dierenarts en hoefsmid op de kliniek kregen was ik niet tevreden, het was te kort door de bocht, ik kreeg geen antwoorden op de (voor mij) belangrijkste vragen en er leek weinig passie voor het paard bij te komen kijken.

Het moment dat alles veranderde

In 2014 ging ik 6 weken als working student bij een paardenbedrijf werken, waar ik van de instructeur een ander lespaard aangeboden kreeg omdat ze mijn paard te slecht vond en van een ervaren osteopaat die daar toevallig al een afspraak had te horen kreeg dat mijn paard echt stuk was. Hoe kon het dat de dierenarts dat nog nooit gezegd had en ons maar door liet gaan? Toen ik die vraag stelde aan onze dierenarts zei hij 'tsja, jullie wilden graag verder met dit paard'. Oftewel wat hem betreft waren de opties het paard blijven trainen en de gewrichten inspuiten, of in laten slapen? Meedenken over andere mogelijkheden zat er niet in. Dat was het moment dat de twijfel bij mij begon, of ik daar wel deel van wilde worden. Dat was ook het moment dat ik mezelf meer ging verdiepen in de mogelijkheden voor revalidatie en die richting op begon te zoeken. Zo liep ik mijn laatste verplichte stage in 2018 bij een revalidatiekliniek, waarbij alle stadia van herstel meegenomen werden, ook de training erna.

Beginnen als instructeur

Na de weken als working student, waar ik ook clinics mocht meedoen en bijwonen en veel les kreeg, begon het ook wat te kriebelen - was les geven niks voor mij? Ik had alleen geen diploma, geen ervaring, hoe zou ik dat moeten doen? Ik besloot het gewoon eens te gaan proberen en zette een advertentie 'Gratis les om ervaring op te doen' op bokt.nl. Ik kreeg veel reacties en reisde naar meer dan 20 locaties door heel Nederland om te kijken hoe ik verschillende mensen kon helpen met hun paarden. Een half jaar later kreeg ik opnieuw bericht van een meisje wat mijn advertentie gevonden had en bij mij in de buurt woonde, of mijn aanbod nog steeds gold? Zij werd mijn eerste echte lesklant. Doordat ze op een grotere stal stond met haar pony kwamen er al snel andere mensen naar me toe, ze hadden ons zien werken en hoorden dat ik dat gratis deed, of ze ook les konden krijgen?

De start van Awarence

Ik besloot dat ik dan ook wel wat geld kon vragen, ik investeerde immers toch mijn tijd. Mijn klantenkring groeide heel langzaam en elk jaar deed ik de prijs iets omhoog, want die ervaring was ik nu ook aan het opbouwen. Ik begon het zo leuk te vinden dat ik op zoek ging naar een opleiding die haalbaar was voor mij. ORUN wilde ik niet, want manege lessen en dressuur waren toch niet zo mijn ding, ik vond grondwerk en rijden ter verbetering van het paard het leukste en wilde daar ook mee verder. Toevallig kreeg ik van iemand de tip om Centered Riding te gaan doen, dit kostte in vergelijking niet zo veel geld en je hoefde totaal maar 9 dagen op locatie te komen. Perfect voor mij, één van mijn klanten die intussen ook les was gaan geven wilde het ook gaan doen en zodoende schreven we ons samen in. 

Aangezien ik straks een diploma zou hebben en door wilde met het les geven was het tijd om mijn eigen bedrijf op te starten, dus op naar de KvK. Ook had ik een auto nodig om verder weg te kunnen komen, dus ook snel op zoek naar iets geschikts voor mij. 

Afgestudeerd dierenarts en dan?

In oktober 2018 kwam alles bij elkaar: bedrijf Awarance gestart, opleiding diergeneeskunde afgerond en diploma opgehaald, diploma Centered Riding ook op zak.... En dan? Met mijn studie had ik natuurlijk geen tijd om genoeg klanten te verzamelen om met alleen les geven genoeg te kunnen verdienen. Er bleef toch een flink gat over, qua tijd en geld. Ik ging op zoek naar iets om te kunnen overbruggen, keek toch maar eens naar opties om bij bedrijven les te kunnen geven, en vond toevallig een advertentie voor een manege instructeur bij een kleinschalige manege met kleine groepjes, waar de pony's ook nog lekker buiten stonden én bitloos gereden werden? Precies in mijn straatje, want binnen een week na het vinden van de advertentie stond ik al in de baan. Van beginners van 7 jaar tot volwassenen van verschillende niveaus, alles kwam ik daar tegen. Al snel gaf ik 5 dagen per week daar les, soms zelfs 6 als andere instructeurs niet konden.

In april 2019 startte ik ook werkzaamheden bij een bedrijf gespecialiseerd in voeding. De eigenaresse van het bedrijf kende ik intussen ook al jaren, toevallig ontmoet op de stal waar ik een paard ging bijrijden. Ook haar paarden mocht ik trainen en rijden, en toen ze een keer tijdens een buitenrit vertelde dat ze hulp nodig had bij haar bedrijf was dat snel geregeld. Nu had ik mijn dagen wel goed vol zitten: 5 dagdelen les op de manege, 4 dagdelen helpen bij het voedingsbedrijf en nog zeker 3 dagdelen mijn eigen klanten en nog enkele losse lesjes hier en daar.

Die eigen klanten bleven intussen maar meer worden, ik had alleen een website en nog steeds nooit reclame gemaakt behalve die ene bokt.nl advertentie, maar toch wisten ze mij te vinden, via via of op Google. Het manegewerk schroefde ik terug naar 4 dagen, daarna 3, het voedingsbedrijf werden er op termijn ook maar 3, maar toch bleef ik (te) druk.

Grenzen stellen binnen je bedrijf

 Ik merkte dat ik door er overal maar zo in te rollen, niet goed nagedacht had over hoe ik het nou eigenlijk zelf wilde. Op dat moment ben ik even terug gegaan naar een coach die mij tijdens het afstuderen ook goed geholpen had, hoe moest ik dit nou weer in elkaar passen. Ik kreeg de tip echt goede grenzen te gaan stellen, niet meer dagen op te pakken als dat eigenlijk niet kon, niet nog een les bij plannen als het al te veel is, niet willen inspringen of toch willen helpen als ik daar zelf geen ruimte voor had. En, het allerbelangrijkste, dat ook goed bespreken met de mensen om mij heen zodat die ook wisten waar ze aan toe waren. Het stukje communicatie had ik namelijk ook laten vallen. Zodoende leerde ik steeds beter controle te hebben over mijn eigen planning en wat er nou kwam kijken bij het runnen van je eigen bedrijf en ook nog gecombineerd met het werk bij twee hele verschillende bedrijven. Te hard werken is iets wat je laat gebeuren, dat kun je dus ook zelf veranderen!

Twee dingen hebben mij erg op weg geholpen: het aansluiten bij het platform HorseConnect, waardoor ik op internet nog beter vindbaar was en klanten doorgestuurd kreeg van collega's, en het moment dat alle manegelessen stil kwamen te liggen door corona. Toen die weer opgestart mochten worden was er intussen vervanging voor mijn laatste 3 dagdelen gevonden en kon ik me nog meer gaan richten op mijn eigen bedrijf, die alleen nog maar verder gegroeid was.

Bedrijf uitbreiden met meerdere diensten

Ook ben ik langzamerhand steeds meer gaan bekappen, ik zag van alles bij de hoeven van mijn lesklanten, er waren problemen met het zoeken van een betrouwbaar iemand of met het tijdig aanpassingen doen of de smid zag het niet zitten - mijn aantal vaste bekapklanten is nu opgelopen tot 15+. In oktober 2020 ben ik gestart met de opleiding osteopathie bij het Vluggen institute. Een vorm van bodywork of behandeling kunnen doen kriebelde al heel lang maar ik had nog niet 'de' opleiding gevonden. Nu wel! Deze nieuwe kennis zorgt dat er bij mij weer veel linkjes gelegd worden. Ik doe dus een hele hoop verschillende dingen, en die afwisseling vind ik heerlijk. Ik ben nog lang niet klaar met ontwikkelen en laat me leiden door mijn interesse en wat ik tegen kom. 

De tip van Anouk!

Volg datgene waar je oprecht in geïnteresseerd bent, datgene waar je alleen maar constant meer over wilt weten, datgene waar je je in wil verdiepen en wat je ook wil uitdragen naar anderen. Ik heb veel tijd (en geld) geïnvesteerd in het doen van een opleiding, die me wel op de weg heeft gezet waar ik heen wilde, maar verder grotendeels weinig gebracht heeft. Uiteindelijk ben ik toch de dingen gaan doen waar ik me door kon laten meeslepen en nog steeds laat meeslepen, als ik om 00.15 toch nog even moet reageren op een vraag op facebook of nog even screenshots van de filmpjes van vandaag of hoevenfoto's naast elkaar aan het zetten ben. 

Kennis valt altijd wel ergens te vinden, ervaring bouw je op, maar het kunnen uitdragen van wat je doet en je motivatie laten zien, dat moet uit jezelf komen. Bij laten leiden hoort ook een stukje durven loslaten, want op een gegeven moment is de tijd in een week op en moet je wel keuzes durven maken. Dat kan lastig zijn maar maakt wel dat je kunt blijven evalueren en aanpassen. Ik was vroeger in de veronderstelling dat je één baan moest kiezen die je de rest van je leven zou blijven uitvoeren, wat een opluchting dat dat niet zo bleek te zijn. Binnen de paarden is er in ieder geval altijd meer te doen.